Sąd Najwyższy, który nie jest w Kodeksie wyborczym wymieniony wśród organów wyborczych, odgrywa istotną rolę w zakresie oceny przestrzegania prawa w odniesieniu do wyborów parlamentarnych i wyborów Prezydenta RP.
Sąd Najwyższy rozpatruje protesty wyborcze i skargi dotyczące wyborów parlamentarnych, a także skargi na odmowę przyjęcia przez Państwową Komisję Wyborczą zawiadomienia o utworzeniu komitetu wyborczego w wyborach samorządowych.
Przede wszystkim – w myśl z art. 101 ust. 1 Konstytucji RP – Sąd Najwyższy stwierdza ważność wyborów do Sejmu i Senatu. Zgodnie z Kodeksem wyborczym, Sąd Najwyższy dokonuje tego, wraz ze stwierdzeniem ważności wyboru posła albo senatora, przeciwko któremu zgłoszony został protest, nie później niż 90 dni po dniu wyborów, na podstawie sprawozdania z wyborów przedstawionego przez Państwową Komisję Wyborczą. Orzeczenie w tej sprawie wydaje Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w pełnym składzie. Podejmując uchwałę o nieważności wyborów lub nieważności wyboru posła albo senatora, Sąd Najwyższy stwierdza wygaśnięcie mandatów w zakresie unieważnienia oraz postanawia o przeprowadzeniu wyborów ponownych lub o podjęciu niektórych czynności wyborczych i wskazuje wówczas czynność, od której należy ponowić postępowanie wyborcze.